Mahilig magluto si Jessa sa kanilang kusina. Isang araw, habang naghahanap siya ng kagamitan, may nakita siyang kakaibang sandok sa lumang kabinet. “Ano kaya ito?” bulong niya sa sarili. Kinuha niya ito at napansin ang mga nakaukit na misteryosong palatandaan.

Nang hawakan ni Jessa ang sandok, bigla itong kumislap. “Naku po!” gulat na sigaw niya. Parang umikot ang paligid at naramdaman niyang nahihilo siya. Nang dumilat siya, nasa ibang lugar na siya - isang lumang kusina na pamilyar sa kanya.

Sa harap niya ay nakita niya ang kanyang Lola Rosa, na mas bata kaysa sa pagkakakilala niya. “Apo, tulungan mo ako magluto ng sopas,” sabi ng kanyang lola. Hindi makapaniwala si Jessa na nakabalik siya sa nakaraan.

Tinuruan siya ng kanyang Lola Rosa kung paano pumili ng mga sariwang gulay at tamang paraan ng paghihiwa. “Dapat dahan-dahan at may pagmamahal sa pagluluto,” payo ng kanyang lola habang nagtatadtad ng sibuyas.

Habang nagluluto sila, ikinuwento ng kanyang lola ang mga lumang recipe na minana pa niya sa kanyang nanay. Napangiti si Jessa nang matikman niya ang pinakamalinamnam na sopas na nalasahan niya.

Muli ay kumislap ang sandok. “Salamat po, Lola!” sigaw ni Jessa bago siya bumalik sa kasalukuyan. Ngayon alam na niya ang tunay na sikreto ng masarap na pagluluto - ang pagmamahal at pasensya.

Mula noon, tuwing nagluluto si Jessa, ginagamit niya ang mga aral na natutuhan niya sa kanyang Lola Rosa. “Ang tunay na lasa ng pagkain ay nagmumula sa puso,” sabi niya habang masayang nagluluto ng sopas para sa kanyang pamilya. Iniingatan niya ang mahiwagang sandok bilang alaala ng kanyang napakagandang karanasan.

Natuklasan ni Jessa ang isang mahiwagang sandok na nagdadala sa kanya sa nakaraan. Habang nagluluto siya ng sopas, biglang napunta siya sa panahon ng kanyang lola, kung saan natuto siya ng mga lumang recipe at sikreto sa pagluluto.

Si Jessa at ang Mahiwagang Sandok